ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια συλλογή με ιστορίες  που έχω χρησιμοποιήσει η ίδια μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο με τα παιδιά. Η Ντροπαλή λουλουδονεράιδα, ο Ιππόκαμπος Κοκκινομαγουλάς, το Φοβάμαι τα όνειρακαι ο Κλέφτης τίγρης μπορούν να χρησιμοποιηθούν από θεραπευτές, εκπαιδευτικούς και γονείς ως μέσο ψυχαγωγίας ή ως ένα μέσο διευκόλυνσης της έκφρασης προβληματισμών και συναισθημάτων. Για κάθε ιστορία παρέχεται και ένα πρωτογενές υλικό επεξεργασίας έτσι ώστε το παιδί να παίξει, να διασκεδάσει αλλά και να έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή και να επεξεργαστεί βαθύτερα δικές του δυσκολίες και προβληματισμούς που σχετίζονται με τη ζήλεια, τις φοβίες, τις δυσκολίες στις κοινωνικές συναναστροφές αλλά και τον ερχομό ενός ακόμη μέλους στην οικογένεια.

Τα παραμύθια, όπως άλλωστε και το παιχνίδι, μέσω των συμβολισμών που περιέχουν αποτελούν ένα πολύ καλό και ασφαλές εργαλείο στα χέρια των θεραπευτών και των γονέων, ώστε τα παιδιά να αγγίξουν θέματα τα οποία τα δυσκολεύουν και δεν είναι εύκολο να τα εκφράσουν. Ας μην ξεχνάμε πως ένα παιδί σπανίως θα έρθει να μας πει ότι δυσκολεύεται σε κάποιον τομέα. Τα παιδιά δεν μιλούν με λέξεις όπως οι ενήλικες. Μιλούν με το σώμα τους, με τη φαντασία τους και με εικόνες. Έτσι, μέσα από το παραμύθι, έχουν την ευκαιρία να ταυτιστούν με τους ήρωες και να γίνουν κι εκείνα πρωταγωνιστές στην ιστορία που εκτυλίσσεται, βρίσκοντας ακόμη και λύση στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ίδια στην καθημερινότητά τους.

Oπισθόφυλλο

Η Ηχώ, η μικρή λουλουδονεράιδα, ήρθε στο δάσος για να κλέψει τους φίλους της Δάφνης;

Γιατί ο ιππόκαμπος Κοκκινομαγουλάς έχει τόσο κόκκινα μάγουλα;

Μια σειρά θεραπευτικών παραμυθιών που, πέρα από την εικονογράφηση που ελκύει κάθε παιδικό βλέμμα, λειτουργεί ως βοηθητικό εργαλείο για θεραπευτές, εκπαιδευτικούς και γονείς ,ενθαρρύνοντας τα παιδιά να επεξεργαστούν με ασφάλεια τις ανησυχίες τους.

 Συναισθήματα ντροπής, ζήλειας, φόβου, θυμού ζωντανεύουν μέσα από τους ήρωες των ιστοριών. Οι ποικίλες διασκεδαστικές δραστηριότητες και κουίζ στο τέλος της κάθε ιστορίας, βοηθούν μικρούς και μεγάλους να βρουν λύσεις συμβάλλοντας στη συναισθηματική κατανόηση και ψυχική ενδυνάμωση τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρίνα Μποζάνη σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει κάνει μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία στο University of Leicester. Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων και εξειδικεύσεων που σχετίζονται με την οικογένεια, το παιδί και την τέχνη, μεταξύ των οποίων είναι η σχολική ψυχολογία, η κλινική ψυχολογία παιδιού και εφήβου, η συστημική ψυχοθεραπεία και η θεραπεία μέσω τέχνης. Τα τελευταία χρόνια εκπαιδεύεται στην Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και την Παιδοκεντρική Παιγνιοθεραπεία. Θεωρεί πως τόσο το παιχνίδι όσο και η τέχνη βοηθούν τα παιδιά να διαχειριστούν τις εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνουν και γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο για τα παιδιά φροντίζει πάντα να ενσωματώνει και το παραμύθι, είτε με τη μορφή θεραπευτικών ιστοριών που η ίδια γράφει, είτε με τη μορφή της δημιουργικής γραφής, που αποτελεί μια συγγραφική αλληλεπίδραση μεταξύ του παιδιού και της θεραπεύτριας.